- Gratis levering in België vanaf 25 euro!
Het ondernemersbloed kruipt waar het niet kan gaan… Freekje Van Schuylenbergh, alias Mevrouw LEF, is daar zo’n mooi voorbeeld van. Haar bijnaam kreeg ze niet zomaar. Sinds Freekje (40) acht jaar geleden de diagnose ‘locked-in-syndroom’ kreeg en in een rolstoel zit, vecht ze onvermoeibaar om uit de gevangenis te raken die haar lichaam geworden is én om alsnog haar dromen waar te maken.
Freekje, mama van Tijs (10), is een positieve dame die over een grote portie doorzettingsvermogen beschikt… om het zacht uit te drukken. Sinds ze op oudejaarsavond 2014 een beroerte kreeg, luistert haar lichaam niet meer naar haar hersenen. Een hersenstaminfarct zorgde ervoor dat ze ‘locked-in*’ werd. Mentaal in orde zijn, maar praten, eten, lopen, bewegen, en alle andere dagdagelijkse dingen lukken niet meer.
* Nvdr.: het locked-in syndroom (LIS) is een toestand waarin iemand opgesloten zit in zijn/haar lichaam. De persoon is zich wel bewust van zijn omgeving. Het is een ernstige verlamming van de spieren van het gelaat, de mond, tong en ledematen. Door die volledige verlamming is spreken niet meer mogelijk, communiceren is wel mogelijk met de ogen of bv. met een spraakcomputer.
Haar leven zou nooit meer hetzelfde zijn, maar haar vechtlust dacht daar anders over. Ze dreef zichzelf verder dan iedereen voor mogelijk had gehouden. Nog voor ze eind januari 2015 vanuit het ziekenhuis naar het revalidatiecentrum vertrok, kon ze al heel lichtjes met haar arm bewegen. In Inkendaal, het revalidatiecentrum, dacht ze niet aan opgeven. Na twee jaar keihard werken om opnieuw te leren stappen, klanken te produceren, te eten en noem maar op stopte haar vooruitgang en ging ze terug naar huis. Zelfstandig wonen in haar normale thuissituatie, in haar huis dat ondertussen volledig aangepast werd aan een rolstoelgebruiker.
De verwachtingen heeft ze ondertussen bijgesteld : een volledig herstel zal heel moeilijk worden. Maar opgeven? Geen denken aan! Elke dag traint ze nog steeds keihard om haar zelfstandigheid terug te winnen.
Tijdens haar verblijf in Inkendaal had Freekje naast de dagelijkse therapieën ook veel tijd om mensen te observeren. Als trotse dame die er graag zelf goed uitziet vond ze het verschrikkelijk hoe moeilijk het was om aangepaste kledij te vinden voor rolstoelgebruikers en ergerde ze zich onder andere over de lelijke slabber die hen tijdens het eten omgedaan werd.
Freekje, die voordien werkte bij Vlaio met ondernemende jongeren én droomde van een eigen onderneming, nam het heft in eigen handen en besloot hier iets aan te doen. Ze richtte in december 2017 haar eigen webshop op met innovatieve maar vooral praktische textieltoepassingen en accessoires voor rolstoelgebruikers, met dingen waar ze zelf nood aan had. Ze wilde vooral tonen dat je woorden als hip, cool, trendy ook in één adem met rolstoel kunt noemen. En welke naam zou er nu beter bij haar onderneming passen dan ‘Mevrouw LEF’?
Via een oude bekende waar ze vroeger vaak mee samen werkte bij Vlaio kwam ze terecht bij Aavora, een maatwerkbedrijf uit Oudenaarde waar de doelgroepmedewerkers worden uitgebreid tot mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Deze medewerkers verrichten eenvoudig loonwerk onder deskundige begeleiding en krijgen zo een kans in het arbeidscircuit. Volgens Freekje paste dit helemaal in het plaatje! Haar ideeën liet ze uittekenen door haar goede vriendin Vera, werden door de naaister bij Aarova omgegoten in een definitieve patronen en hiermee gingen de medewerkers bij Aarova aan de slag. Het nodige materiaal werd online door Freekje aangekocht in Nederland. De bestellingen werden via bpost netjes bij de klant geleverd.
Mevrouw LEF was een droom maar Freekje had nog dromen, veel dromen. Nog steeds. Helaas voelde ze in juni 2019 de drang, of liever de nood, om keuzes te maken doordat ze de lat voor zichzelf onnoemelijk te hoog legde en waardoor ze grip verloor op wat echt telde…. haar dagelijkse revalidatie. Anderhalf jaar had Freekje haar hart en ziel aan deze webshop gegeven. Een zaak moet volgens haar kunnen blijven groeien, maar helaas maakten haar verbale beperkingen dit te moeilijk. Het was een mooi avontuur waar ze heel fier op was en nog steeds is.
Ondernemen met een fysieke beperking is absoluut mogelijk… als je lichaam het toelaat.
Bedankt Greet Callebaut voor dit inspirerende artikel 💚
NL 
EN 
FR 
DE 
